Nederland mag zich gelukkig prijzen met meerdere LHB-burgemeesters. Met hun zichtbaarheid dragen zij bij aan een tolerant klimaat binnen de gemeente. Vandaag delen we het verhaal van Gerdo van Grootheest (43, GroenLinks). Hij is sinds 2017 burgemeester van Culemborg (Gelderland) met 29.000 inwoners.
“Ik groeide op in een protestants-christelijke omgeving en dat was pittig. Er werd uitgedragen dat homoseksualiteit slecht is. Dat je zondig bent. Als puberende jongen is dat niet de boodschap die je wilt horen. Als je afwijkt van de norm, heb je het gevoel dat je de enige op de planeet bent die zo is. Toen ik ging studeren in Maastricht heb ik veel vrijwilligerswerk gedaan voor het COC: ik stond in de infowinkel en heb in het bestuur gezeten. Ik heb daar veel aan gehad: het simpele gegeven om mensen te ontmoeten die zijn zoals jij. Vanaf dat moment ben ik m’n eigen seksualiteit gaan accepteren.
Als burgemeester wil ik uitdragen dat je er altijd bij hoort. Ik maak niet te pas en te onpas statements, maar wel toen begin 2019 de Nashvilleverklaring naar buiten kwam. Vooral omdat die uitging van het uitsluiten van groepen mensen. In een Facebookbericht heb ik dat breder getrokken: er zijn meer groepen die te maken hebben met uitsluiting. Ik kreeg reacties van binnen en buiten de roze gemeenschap: van ouders van een transgender kind en van mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking.
“Ik krijg brieven van mensen die naar Culemborg willen verhuizen en vragen of het er veilig is als homoseksuele inwoner”
Het is volstrekt vanzelfsprekend dat ik met mijn man naar bijeenkomsten ga. We gaan ook heel bewust naar bijvoorbeeld de moskee of de autobeurs. Om zichtbaar te maken dat twee mannen met een relatie, van wie er een de burgemeester is, ook tot de samenleving behoren. Want ook in onze stad is discriminatie aan de orde. Twee mannen hebben daarover de openheid gezocht: ze werden op straat uitgescholden en voelden zich daardoor onveilig. Dat is goed opgepakt in de politiek. De gemeenteraad heeft gezegd: wij willen een stad zijn waar je jezelf kunt zijn. Toen zijn we een regenbooggemeente geworden. In de regio wilden wij een regenboogconferentie organiseren, maar dat kon door corona niet doorgaan. Inwoners hebben recent ‘Queeremborg’ opgestart: dat gaat vooral over gender. En er is een maandelijkse Roze Soos. Als gemeente proberen we zulke initiatieven te faciliteren.
Ik krijg brieven van mensen die naar Culemborg willen verhuizen en vragen of het er veilig is als homoseksuele inwoner. Bijvoorbeeld een meneer die op latere leeftijd uit de kast was gekomen en een nieuw leven wilde beginnen. Heel bijzonder. Hij dacht: de burgemeester is homoseksueel, dan kan ik hem die vraag vast wel stellen.”
Beeld: Chris & Marjan
