Toen Femke (77, links) en Mieke (74) elkaar tijdens een etentje ontmoetten waren ze allebei op slag verliefd. Sindsdien zijn ze onafscheidelijk. “Moet je je eens voorstellen dat je je andere helft tegenkomt, maar zij je niet herkent.”
Hoe verliep jullie eerste kennismaking?
Femke: “Ik had niet verwacht om op m'n vijftigste de liefde van m'n leven te ontmoeten. Ik vind mezelf echt een geluksvogel. Toen ik Mieke tegenkwam, besefte ik binnen 8 seconden dat zij mijn andere helft is. Het voelde als een blikseminslag. We zijn niet zweverig, hebben niets met godsdienst of geloof, maar we wisten allebei meteen: dit is mijn andere helft. We waren niet eenzaam, zaten allebei stevig in een relatie. Ik vond mijn relatie eigenlijk wel prima.”
Mieke: “Ja, eigenlijk. Het is allemaal 'eigenlijk’.”
Femke: “Als iemand aan me vroeg of ik gelukkig was, zei ik: best wel.”
Mieke: “Dat is dus niet goed genoeg.”
Femke: “We hadden allebei oud kunnen worden met onze toenmalige partners, maar toen we elkaar ontmoetten wisten we dat we bij elkaar horen.”
Mieke: “Ik wist dat zij twee keer getrouwd was en kinderen had. Het was niet in me opgekomen dat ze misschien geïnteresseerd zou zijn in iemand van dezelfde sekse. Toch was ik meteen verliefd.”
Femke: “Ik ook, maar ik schrok dusdanig dat ik de hele avond achterstevoren ben gaan zitten, met mijn rug naar haar toe. Mijn hart ging zó tekeer, dat ik dacht: dit gaat iedereen merken. En wat als zij niet hetzelfde voelt? Dan ben ik minstens tien jaar in de rouw. Moet je je eens voorstellen dat je je andere helft tegenkomt, maar zij je niet herkent.”
Voelden jullie je voor jullie ontmoeting dan incompleet?
Mieke: “Ik denk dat Femke daar meer last van had dan ik.”
Femke: “Mijn relaties liepen niet voor niets steeds stuk. Ik voelde me bij mijn vorige partners vaak onbegrepen. Dat heb ik bij Mieke nooit. Zij bij mij ook niet. We kunnen zó goed samen beslissingen maken dat het bijna eng is.”
Mieke: “Maar ook heel fijn. Er zijn wel meer mensen die de coup de foudre hebben. Waar het door komt? Geen idee.”
Femke: “Bij de Grieken bestond ooit het idee dat een mens ooit één was, en op een gegeven moment in tweeën gespleten is. Als die twee helften elkaar tegenkomen, dan klikt het weer in elkaar. Dat klopt bij ons echt. Wat zij niet wist, wist ik wel. Op elk gebied klopte het: we hadden ieder maar een helft. We stonden daarom ook maar half in het leven. Maar met z'n tweeën weten we álles.”
“Toen Nederland het eerste land werd waar stellen van hetzelfde geslacht móchten trouwen, hebben we dat meteen in gang gezet.”
Hoe ging het verder?
Femke: “Ik was tien dagen later uitgenodigd voor de verjaardag van een gezamenlijke vriendin, en ging omdat ik wist dat Mieke daar ook zou zijn. Ik was erg nerveus. Ga ik met de tram, met de fiets of lopen? Toen ik aanbelde deed Mieke open. Het voelde alsof we allebei flauwvielen. We zijn op dat verjaardagsfeest samen op een poef gaan zitten en hebben niet meer met de andere gasten gesproken. Ontzettend onbeleefd. Mieke stelde op een gegeven moment voor om de taart klaar te maken, en vroeg of ik daarbij wilde helpen.”
Mieke: “Nou... Toen heb ik haar gezoend.”
Femke: “Als ze dat niet zou hebben gedaan, weet ik niet hoe het zou zijn gegaan. Want ík durf niks.”
Mieke: “Ik zou het raar hebben gevonden als je me had weggeduwd.”
Kende je Mieke al van haar rol in het programma Tussen kunst & kitsch?
Femke: “Nee, gelukkig niet! Ik kijk nooit tv. Anders had ik misschien anders naar haar gekeken.”
Mieke: “Hoe dan?”
Femke: “Dan had ik je misschien gezien als 'de beroemde archeologe van de tv’. Door Miekes werk zijn we erg vaak op pad. We doen álles samen, je kan het zo gek niet verzinnen.”
Jullie zijn in 2002 getrouwd, hoe was dat?
Femke: “Toen we besloten om te trouwen, wilde ik het eigenlijk een beetje onopvallend doen. Mieke zei: ben jíj gek, we gaan in het lang en in het wit, in The Grand, met allemaal bruidsmeisjes en 300 gasten. Ze hingen in de gordíjnen!”
Mieke: “Ik was nog niet eerder getrouwd, Femke wel. Ik had m’n hele leven gedacht dat trouwen er voor mij niet in zou zitten. Toen Nederland het eerste land werd waar stellen van hetzelfde geslacht móchten trouwen, hebben we dat ook meteen in gang gezet. Het was voor mij een droom die uitkwam. Dus ik wilde niet ergens stiekem achteraf trouwen, het moest groots en meeslepend. Als cadeautje heeft de crew van Tussen kunst en kitsch álles gefilmd die dag. Mijn vader gaf me weg. Dat was heel mooi.”
Femke: “Vervolgens vlogen we naar Washington voor onze huwelijksreis. Je moest toen nog zo’n douaneformuliertje invullen in het vliegtuig. Getrouwde stellen hoefden samen maar één formulier in te vullen, dus dat wilden wij ook. Toch werd dat destijds niet geaccepteerd.”
Hoe kijken jullie naar de toekomst?
Femke: “Omdát we ons twee helften van een geheel voelen, speelt bij ons allebei de angst dat een van ons twee doodgaat, en dat de ander alleen verder moet. Ik denk dat ik bijna zou meesterven als Mieke sterft. Dat vind ik een griezelig idee. Wat dan? Dan weet ik het niet meer.”
Mieke: “Ik ook niet.”
Meer lezen over Femke en Mieke? In de huidige editie van Winq (die je hier kunt bestellen) spreken we ze over ouder worden.
De foto’s bij dit artikel zijn gemaakt voor het koffietafelboek PR:OUD - Trots op leeftijd, een sprankelend eerbetoon aan de schoonheid, veerkracht en (eigen)wijsheid van een mens op leeftijd, verkrijgbaar vanaf 11 maart. Meer info vind je op pr-oud.com.
Beeld: Sevilay Maria
Styling: Richard Schreefel
Idee & realisatie: Micaela Bartels
